روزها را در هوایت شعر می کارم

من این حروف نوشتم چنانکه غیر ندانست

تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی

روزها را در هوایت شعر می کارم

روزها را در هوایت شعر می کارم

نیمه شب ها در سکوت ماه، می بارم

نمی گیری سراغ از قلب رسوایم

تو هم تردید داری من دلی دارم؟

نگاهم زیر آوار خیالت خشک شد اما

نگاهت بی امان می کرد آزارم

کسی حتی به پاس عشق دستم را نمی گیرد

گناه از من چرا وقتی تویی یارم

منم محکوم عشقت داد تو دادند

هزاران بار در پای تو بر دارم

برای تو نوشتم: "عشق من هستی"

و تو گفتی که دست از "عشق" بردارم

دگر حتی نشانم را نخواهی یافت

می رسد روزی که گویی کو وفا دارم؟

نظرات شما عزیزان:

برچسب:,

1:4 توسط فاطمه صلاحی| |